Sleeping Beauty
Ik kan me goed voorstellen dat ik jullie hoor zeggen: Wat heeft Sleeping Beauty nu met bloesemremedies te maken.
Nou...eigenlijk niets en eigenlijk alles.
Deze blog gaat niet direct over remedies (de laatste van het seizoen heb ik gepubliceerd) maar ik vind het fijn om met iets vrolijks af te sluiten. Ik heb ook zo'n fijn bericht gehad. De aanzet naar dit alles zal ik in het kort beschrijven.
Mijn start:
Op het perron van het Centraal Station stond vanaf mei 1945 maandenlang een vrouw te wachten en te hopen of er nog één familielid terugkwam met één van de treinen uit de kampen. Zij was hoogzwanger. Er kwam niemand terug.
Die vrouw was mijn moeder…… en was zwanger van mij.
Vanaf mijn derde jaar ging ik op ballet. Zes jaar oud deed ik al voorstellingen op spitzen (nu ondenkbaar). Toen ik zeventien jaar was en bijna mijn opleiding af had, kon ik niet meer lopen door de ernstige rugklachten. Ik had les gehad van Sonia Gaskell, Mascha ter Weeme en vooral van Florrie Rodrigo. Zoveel artsen werden bezocht, niemand kon iets vinden (ja, ze hadden allerlei vermoedens) en het enige wat ik te horen kreeg dat ik nooit meer mocht dansen. En weg was mijn grote droom!
Ik wilde niets meer van ballet weten. En toen zelfs Nurejev naar Nederland kwam, wilde ik in eerste instantie niet gaan kijken. Dat kon ik niet aan. Op aanraden van een aantal mensen ben ik toch gegaan en heb de hele voorstelling zitten huilen.
Het leven ging verder. Toen ik drie en veertig was hoorde ik dat Barry Stevens een balletschool ging openen waar je losse, professionele lessen kon doen. Uiteindelijk had ik de moed om me aan te melden en te vragen of ook ik lessen kon doen. En dat kon. Het heeft twee jaar geduurd voordat ik in de spiegel, tijdens de lessen, in mijn eigen ogen kon kijken. Wat een emoties!
En vanaf die tijd tot heden (ik train 4 x per week professionele lessen), heb ik de geweldigste leraren/leraressen gehad.
Ik vind het fijn om ze te noemen. Het begon met Ineke Huissen, Karel Vandeweghe, Jane Lord, Martin Meng, Rinus Sprong en Thom Stuart van de Dutch Don't Dance Division, Iqbal Khawaja en Nicolas Rapaic. Zij hebben mij allemaal stap voor stap verder gebracht met mijn klassieke lessen, waarvoor ik ze zo dankbaar ben. De scholen waar ik deze lessen doe zijn Amsterdam Dance Centre, de Chassé Dance Studios en de Henny Juriëns stichting. En ik heb nooit meer rugklachten gehad.
Mijn grote droom om ballerina te worden was niet doorgegaan maar ik was al zo blij dat ik weer kon dansen. En toen kwam dat prachtige moment dat Jane Lord mij vertelde dat ik me moest aanmelden bij het Nationale Ballet omdat zij dacht dat ik wel figurantenrollen zou kunnen doen. De stoute schoenen (geen balletschoenen) aangetrokken en ik heb me aangemeld. En mocht ik, op mijn leeftijd, meedoen met Het Nationale Ballet.
En gisteren kreeg ik het bericht dat ik weer mee mocht doen met Sleeping Beauty voor de hele maand december.
Mijn droom heeft zich "omgezet" in mijn sprookje, die werkelijkheid is geworden. De hele maand december 2017 weer in het prachtige Muziektheater te staan met al die prachtige dansers.
Ik kan alleen maar zeggen: Beleef het leven in alle facetten, wat het ook moge zijn, mooie dingen, verdrietige dingen ,pijnlijke dingen, fascinerende dingen. Als je het werkelijk kunt "beleven, zal je hierdoor groeien en gelukkig zijn". En wat ben ik dankbaar voor al het mooie dat op mijn pad komt.
De bloesemremedies hebben hierin een groot aandeel gehad en hebben mij gedurende mijn leven veel kracht gegeven.
Dit wens ik jullie allemaal toe.
En mochten jullie deze prachtige voorstelling willen zien, dan maar gauw kaarten bestellen voordat het uitverkocht is.
Madeleine Meuwessen