Bali - Canavalia Rosea

Bali - Canavalia Rosea

De bloem heet Canavalia Rosea en in de tijd dat ik deze remedie heb gemaakt heb ik nergens een Nederlandse benaming voor de plant gevonden en heb eenvoudig dit prachtige plantje Bali genoemd.

Bali-mensen zijn niet altijd zo gemakkelijk te herkennen.

In deze gemoedstoestand hebben zij innerlijk de strijd opgegeven.
Ze voelen zich ongelukkig en laten zich volledig gaan zonder ook maar iets te ondernemen om verandering in hun toestand te brengen.

Omdat zij  zich niet meer kunnen voorstellen dat er aan hun situatie ooit iets zal veranderen, schikken ze zich zonder klagen; ze zijn apathisch, doen niet meer mee, tonen geen belangstelling meer voor hun omgeving. Veel laat hen onverschillig, want ze gaan er vanuit dat alles toch zinloos is.
Ze nemen aan dat hun rampspoed door het lot werd voorbeschikt, dat hun ziekte erfelijk was bepaald of absoluut ongeneeslijk is, wie weet veroorzaakt door karma.
Dit speelt vaak latent (dat betekent gemoedstoestanden overwonnen, maar de lichamelijke symptomen {moeheid} bestaat zelfs na jaren nog) alsnog een rol en kan het onbewust nog een rol spelen bij alles wat je doet
Heel belangrijk is het te weten of degene eens in het leven wel eens moedeloos is geweest.

Concentreren is moeilijk!
De geringste geestelijke aanspanningen b.v. lezen kan al duizeligheid, hoofdpijn en zwaktetoestanden veroorzaken
Ook kennen ze vaak geen enkele stimulans meer en spreken vaak op klankloze toon
Uit bed komen is moeilijk, willen het liefst de hele dag slapen, hebben geen trek in eten, er is geen interesse meer in dingen en voelen zich zwaar depressief.
Ook iedere lichamelijke inspanningen zijn onmogelijk, omdat iedere poging daartoe een nieuwe aanval van zwakte uitlokt.
Hoewel zij voortdurend verlangen naar rust ontstaat er als gevolg van slapen geen verbetering van hun toestand, integendeel , de slaap lijkt hen vaak nog meer uit te putten.
Een aanwijzing kan zijn dat zij er vaak bleek uitzien, de bloeddruk kan sterk verlaagd zijn en kan vaak met medicijnen niet genormaliseerd worden.

In veel gevallen gaan ze niet eens meer op eigen kracht naar een dokter, maar worden ze door iemand gebracht en omdat ze bij voorbaat niets van de therapie verwachten, hoor je ze wel vragen: "Waar zou het goed voor zijn?"

Deze gemoedstoestand een van de sterkste therapie-blokkades.
Ik vraag ook altijd hoe de bovenkant van de rug aanvoelt en dan doel ik op de 7e halswervel.
Daar lopen veel energiebanen en is het van het grootste belang dat ook dit deel van de rug met bloesemremedies behandeld wordt omdat hier een sterke therapie-blokkade zit.
Soms lijkt het erop dat zij eenvoudig geen belangstelling hebben om te genezen.
Het gevoel zich alsof degene verlamd is. Het verstand zegt: Je moet wat doen. Het lichaam doet echter niet mee. Vaak komen ze op eigen kracht niet meer bij de dokter: Waar zou het nog goed voor zijn?
En ook soms zijn Bali-mensen die nog moeilijker te herkennen zijn. Al zijn ze actief, ze verwachten toch niets meer van het leven. Ze werken alleen nog uit plichtsgevoel (Madelief-component), er zijn er ook veel die anderen kunnen bezielen en meeslepen, zonder er innerlijk bij betrokken te zijn (Koningin van de Kusten-component), anderen maken naar buiten toe zelfs een vrolijke indruk en trachten hun innerlijke leegte voor hun omgeving te verbergen (Duizendknoop-component)

Het verschil tussen de bloesemremedie Peer en Bali is dat bij Peer het GEVOEL zegt dat niets meer kan helpen en bij Bali zegt hun VERSTAND dat niets meer hun toestand kan verbeteren.

Jaren geleden kwam er een psychotherapeut bij mij omdat veel van zijn patiënten de weg naar mij gevonden hadden en het uitzonderlijk goed met ze ging. Hij wilde ook wel eens weten of dit nou echt wel iets deed of dat het allemaal placebo was. Zijn verstand zei dat zoiets niet waar kon zijn. Zelf had hij nergens last van...behalve heel veel klachten op....toevallig...de 7e halswervel.Uiteindelijk deed hij zijn werk als psychotherapeut wel, en kon hij wel mensen helpen, dat was zijn beroep nu eenmaal maar of het allemaal zoden aan de dijk zette wat hij deed of het zou beklijven wat hij deed.....hij had zo zijn twijfels. Wat was hij blij doet bleek dat remedies echt wel deden wat ze "moesten" doen. Hij heeft het hele traject van de bloesemtherapie doorlopen en ik heb hem nooit meer terug gezien.

Verslag van een cliënte met haar toestemming:
Lieve Madeleine,
Er was eens…………
Zo beginnen sprookjes. Dat het leven geen sprookje is wist ik heel lang geleden al, ik had alleen moeite om dit te accepteren en probeerde mezelf van het tegendeel te overtuigen.

Onze eerste ontmoeting staat me nog steeds heel helder voor de geest. Jij was de eerst die compleet tot me door kon dringen, die me serieus nam en nog belangrijker, die begreep wat ik voelde en bedoelde, in tegenstelling tot anderen die te dichtbij stonden om een objectief beeld te kunnen vormen. Toch hebben we nooit een ‘professionele’ verhouding gehad. Bij jou had ik vanaf het eerste begin zo’n vertrouwd gevoel dat ik je dingen heb verteld die anderen tot op heden nog niet weten. Met andere woorden, je werd mijn goeroe en je begeleidde me naar een beslissing die voor mijn persoonlijk geluk onontkoombaar bleek. Je hebt me dit in mijn eigen temp laten doen en zorgde ervoor dat ik er ‘zelf’ achter kwam zonder hierbij druk uit te oefenen.

Nu zijn we vier jaar verder en heb ik de stap genomen waar ik in het eerste begin zo bang voor was (zeg maar gerust panisch). De laatste keer dat ik bij je was zijn we vergeten een nieuwe afspraak te maken. Ik ben nou eenmaal wat laks en voor ik het wist waren de druppels op. Weer een nieuwe ervaring, ik raakte niet in paniek maar besloot te proberen hoe het ging zonder druppels. Ik bleek ondertussen sterk genoeg te zijn om de vreselijke periode die volgde door te komen zonder druppels en jou als mijn vangnet. Geen moment ben ik jou vergeten. Ik heb ook een paar keer gebeld, maar dan was de telefoon in gesprek. Ik weet hoe vervelend het is als je een klant hebt en je wordt steeds gestoord door de telefoon. ‘a Avonds bellen is voor mij uit den boze, ik weet hoe druk je het hebt en hoe kostbaar de tijd is die je met je gezin kunt doorbrengen. Voor je het weet zijn we dan ineens een paar maanden verder en we leven nog.

Ik kom binnenkort nog een keer naar je toe als klant. Ten slotte moeten we beiden de gelegenheid krijgen om deze periode op een goede manier af te sluiten. Ik vind dat ik ver genoeg ben om ruimte te maken voor diegenen die nu staan waar ik vier jaar geleden stond. Ik vind het in ieder geval een veilig en prettig gevoel dat ik, mocht ik nog eens afdalen naar diepten waar ik zonder hulp niet uitkom, ik iemand weet waar ik terecht kan.

Sluit ik af met de woorden dat alles wat je voor mij hebt gedaan met geen pen te beschrijven is. Je was er toen ik je het hardst nodig had. Je hebt enorm veel dingen en denkwijzen veranderd. Het leven is nog steeds geen sprookje en de prins op het witte paard zal ook nooit wel komen. Mijn verwachtingen zijn echter op een dusdanige manier veranderd dat het leven zonder sprookje soms toch op een sprookjesachtige manier verloopt.
Heel veel liefs,
Marga

De bloesemremedie Bali zorgt ervoor dat het “verlammende” gevoel verdwijnt, je energie terugkomt en dat je weer interesse krijgt voor het leven van alledag.

Madeleine Meuwessen

*Bloesem remedies geen vervanging zijn voor medicatie. Graag wil ik hierbij benadrukken dat u in geval van twijfel altijd een arts dient te raadplegen.