Waar en wanneer gaan regulier en complementair eindelijk samenwerken??? Deel II
Waar en wanneer gaan regulier en complementair eindelijk samenwerken??? Deel II
Peter C. Gotzsche heeft het boek Dodelijke Psychiatrie geschreven.
Op de achterkant van het boek staat:
"Er is veel moed voor nodig om klokkenluider te worden".
Dr. Dick Bijl, arts en epidemioloog schrijft op de achterkant van het boek:
"De psychiatrie is in een diepe crisis beland. Kinderen plegen zelfmoord door ondeugdelijke geneesmiddelen. Psychiaters schrijven massaal psychofarmaca voor die vaak meer bijwerkingen en sterfte tot gevolg hebben dan dat ze bijdragen aan een beter leven van de patiënten. Volgens Peter Gotzsche overlijden in Europa en de VS jaarlijks circa 500.000 patiënten door gebruik van psychofarmaca. Daar komt bij dat fabrikanten en onderzoekers op grote schaal fraude plegen, terwijl veel psychiaters ontkennen dat er problemen in hun vakgebied zijn. Hopelijk zal de kritiek van Gotzsche ook in Nederland en België bijdragen aan het openbreken van de discussie over de zin en onzin van de psychofarmaca."
Het begin van een samenwerking tussen regulier en complementair?
Het onderstaande kan best erg technisch overkomen en ik zal het met een case inzichtelijker maken.
Het therapieconcept van de Nieuwe Therapieën berust in wezen op vier principes.
Je dient rekening te houden met de relaties tussen de bloesems, n.l.
Via betrekkingen tussen de bloesems onderling wordt inzichtelijk welke bloesems de oppervlakkige kant van een klacht en welke de diepere oorzaak bestrijkt. Zodoende komt er een hiërarchische indeling tot stand die de uiteindelijke therapie bepaalt. Dat is een heel belangrijk hulpmiddel, vooral wanneer de patiënt blijkbaar een groot aantal bloesems nodig heeft en men niet weet waar te beginnen. Zijn de feitelijke klachten weggenomen, dan is volgens deze indeling na te gaan, welke verborgen negatieve zielconcepten tot de bestaande klachten hebben geleid.
Voorbeeld:
Een paar jaar geleden komt er een jonge vrouw die door een bekende psychiater naar mij is doorverwezen.
Ze gebruikt op dat moment al langere tijd Fluoxetine en haar klachten veranderen niet.
Ze is architect, wil graag trouwen en kinderen krijgen echter zolang ze deze medicatie gebruikt, durft zij dit niet aan.
Ze heeft mijn gebruikelijke vragenlijst ingevuld en wat daar vooral naar voren komt is de bloesemremedie Kerspruim (zie blog 6 en 12 maart 2016).
Ik laat haar zien waar deze remedie voor staat en zij antwoordt mij "als waren dit mijn eigen woorden".
Zij heeft veel dwanggedachten en angsten.
Ook verteld zij mij dat zij als jong kind een ernstig ongeluk heeft gehad en een groot litteken hier aan over gehouden heeft.......maar ja, dat is al zolang geleden (haar eigen woorden).
Daarnaast heeft ze heftige nachtmerries, veel stress op haar werk, last van schuldgevoelens, veel pukkeltjes op haar kin, ze is regelmatig misselijk, voelt zich behoorlijk zenuwachtig alsof ze iets moet presteren, weet niet of dit werk echt datgene is wat ze wil, schuift graag dingen voor zich uit, is ongelofelijk moe, heeft toch wel spijt van bepaalde dingen uit het verleden, denkt eigenlijk diep in zichzelf dat het nooit meer over gaat en het maalt en maalt maar in haar hoofd.
Ik ben begonnen van "buiten" naar "binnen"te werken. En haar verteld dat ze absoluut niet met de medicatie mag stoppen. Ik vertelde ook haar dat op een gegeven moment het moment komt waarin ze , in overleg met de psychiater, deze medicatie kan afbouwen.
Onder de negatieve gemoedstoestand van Kerspuim ligt het trauma van het ongeluk. Hiervoor is de remedie Liefde en Hoop, die nog niet beschreven is.
Door iedere keer stapje voor stapje verder te gaan kom je uiteindelijk bij de werkelijke oorzaak van haar klachten.
En om een heel lang verhaal kort te maken:
Ze is getrouwd, heeft twee heerlijke kinderen, de medicatie is volledig afgebouwd en ze is nu bezig om haar werkveld te veranderen.
(Met toestemming van de cliënte geschreven).
2. Diagnose volgens de huidzones van de bloesemremedies
Bij elk bloesemremedie horen zones op de huid, te vergelijken met de voetreflexzones. Bij negatieve gemoedstoestanden treden op die plaatsen veranderingen in de energetische structuur op, veelal samengaand met pijn of sensibiliteitsstoornissen. Op die manier kunnen we, zuiver op grond van de plaats, bloesemdiagnoses stellen.
Daarom kan ik iedere keer als ik een bloesemremedie beschrijf een aantal huidzones vermelden die iedere keer iets zeggen van de negatieve gemoedstoestand waarin iemand zich bevindt.
3. Toepassingen van de bloesems op de huid
Door rechtstreekse toepassing van de desbetreffende bloesems (in verdunde vorm, nooit pure druppels) of een bijbehorende etherische olie op de ontregelde zones kunnen we het effect van de bloesems aanzienlijk vergroten. Deze manier kan een ondersteunende of snellere werking van de bloesemremedies bewerken maar ook lichamelijke klachten verdwijnen vaak sneller door het behandelen van de betreffende huidzone.
De bloesemtherapie is dan ook niet alleen de diepste vorm van psychotherapie die je je kunt voorstellen maar ook een therapie ter behandeling van lichamelijke klachten.
4. Objectieve diagnosemogelijkheden
Tussen de bloesemsporen enerzijds (hiermee bedoel ik bv. Duizendblad, Vergeving en Vuurdoorn) die voortvloeien uit de onderlinge relaties tussen de bloesems, en de acupunctuurmeridianen anderzijds bestaan directe correspondenties. Uiteindelijk zijn meridianen en bloesemsporen manifest van hetzelfde principe, maar dan op twee verschillende niveaus. Dit gegeven levert een heel scala op van nieuwe diagnostische en therapeutische mogelijkheden.
Zo kunnen we uit het verloop van de meridianen bijvoorbeeld afleiden welke bloesemsporen we nodig hebben. Hetzelfde geldt voor de Chinese meridiaanklok, die bij klachten die telkens op een bepaald tijdstip optreden, aanknopingspunten biedt voor de keuze van de juiste bloesemremedies.
Ik zal bovenstaande punt voor punt duidelijker uitleggen.
Krämer heeft met zijn Nieuwe Therapieën ontdekt dat remedies een relatie hebben met elkaar. Hierdoor is er een hele nieuwe indeling gemaakt met betrekking tot de remedies.
Hij heeft de bloesems in twee grote groepen verdeeld, te weten: de inwendige en de uitwendige bloesems.
De uitwendige bloesems omvatten de negatieve zielsconcepten, die door uitwendige invloeden of als reactie op uitwendige invloeden zijn ontstaan. Een voorbeeld hiervan is de remedie Star of Bethlehem.
Star of Bethlehem is het middel tegen al die situaties, die op de een of andere manier niet zijn verwerkt. Dit kunnen zijn psychische shocks, teleurstellingen, gevolgen van in het verleden opgetreden schok bv.. uit je jeugd, maar ook een geboortetrauma.
Ook behoren lichamelijke verwondingen tot het indicatiegebied van deze remedie, denk maar aan een hersenschudding of breuken.
Star of Bethlehemmensen hebben verwondingen opgelopen en daardoor zijn ze kwetsbaar geworden. Het trauma heeft diepe psychische verwondingen achtergelaten. Bij iedere kwetsing wordt deze oude wond weer opengereten en lijkt het wel of iedere kwetsing meer pijn doet.
Ik vraag altijd aan patiënten of ze het gevoel hebben dat er een mes in de oude wond gestoken wordt en dat het mes er iedere keer dieper gaat. Zo zelfs dat een ogenschijnlijke kleine kwetsing niet meer te dragen is. Dit wordt, als het om kwetsingen gaat, altijd herkent.
Aanbeveling:
Babytjes, die ‘s nachts huilen i.v.m. een geboortetrauma: geef een paar druppeltjes Star of Bethlehem in het flesje, geef je borstvoeding, neem zelf deze remedies in of doe de Star of Bethlehem in het badwater en, ongelofelijk of niet, de baby slaapt meteen door.
Er kwam een keer een jonge moeder bij me. Ze had een dochtertje van twee jaar, die nogal veel van haar eiste en ze was net bevallen van haar tweede dochtertje. Het kindje was nu twee maanden oud en had geen nacht doorgeslapen. De vader, die een drukke baan had, sliep al twee nachten per week bij zijn ouders om toch iets tot rust te komen en de moeder was helemaal aan haar eind. Ik vertelde wat deze remedie kon doen. Eigenlijk geloofden de ouders mij niet. De dag nadat de baby de remedie had gekregen, belde de moeder mij op. ’s Morgens waren zij met een enorme schrik wakker geworden, renden naar het kamertje van de baby met de angst voor wiegendood in hun hoofd: wat bleek, de baby lag nog heerlijk te slapen.
Terug naar de relatie tussen de remedies.
De inwendige bloesems worden in twaalf groepen ingedeeld. Een groep, spoor genaamd, bestaat uit een communicatiebloesem, een compensatiebloesem en een decompensatiebloesem.
De communicatiebloesems zijn de eerste twaalf remedies die Dr. Bach ontdekt heeft. Deze bloesemconcepten beantwoorden aan onze meest zuivere eigen aard. Ze symboliseren de manier waarop we met onze omgeving communiceren.
Handelen we in overeenstemming met ons Hoger Zelf, dan belichamen ze positieve zielsconcepten zoals b.v. dapperheid. Is de communicatie met ons Hoger Zelf geblokkeerd, dan ontstaat er ook een stoornis in de communicatie met onze omgeving en reageren we b.v. angstig. We beleven dus de negatieve zielsconcepten van deze bloesem, wat dan weer aanleiding geeft tot problemen. Toch bestaan er als zodanig geen problemen, het gaat om situaties. Een situatie wordt pas een probleem wanneer we er niet uitkomen en de angst ons gaat overheersen.
Wanneer de les van de communicatiebloesems niet wordt geleerd, proberen we deze zwakheid te compenseren. Zo wordt bijvoorbeeld angst (als de angst betrekking heeft op concrete zaken) – gecompenseerd door praten….praten….praten, je bent nog alleen met jezelf bezig en denkt alleen aan jezelf. Alles draait bij deze mensen om hun eigen persoon. Hun zinnen beginnen meestal met ‘ik’. Edward Bach beschrijft deze mensen als ‘klitten’. Het zijn mensen die lijden aan hypochondrie en die vaak ook hartkloppingen hebben aan de binnenkant van de linkerborst. Iets wat door de reguliere kant vaak niet serieus genomen wordt. Terwijl lijden aan hypochondrie echt heel serieus genomen moet worden! Het is toch vreselijk altijd met de angst te leven een hartinfarct te krijgen of welke andere ziekte dan ook!
In bovengenoemd voorbeeld heeft de patiënt perioden van diepe neerslachtigheid, die zonder herkenbare oorzaak of aanleiding van buitenaf optreden ( een werkelijke endogene depressie). Dit zijn de decompensatie-toestanden. Dit zijn de psychologische eindsituaties. De betrokkenen zien ze als een donker gat, waar ze op zeker ogenblik ingevallen zijn en waar ze op eigen kracht niet meer uitkomen. Het eerste doel van de therapie is de negatieve zielsconcepties van de uitwendige en de decompensatie-toestanden op te heffen. Pas daarna is het bewustzijn in staat dieper liggende zielsconcepten onder handen te nemen.
De relaties tussen remedies en huidzones
Na jarenlange onderzoekingen heeft Dietmar Krämer het lichaam verdeeld in 243 huidzones, die elk corresponderen met een remedie.
Edward Bach behandelde al patiënten met kompressen met Bach-bloesems.
Bach vond dat de methode zo eenvoudig mogelijk moest zijn. “Als ik honger heb, ga ik de tuin in en pluk een krop sla. Als ik bang ben, neem ik een dosis Mimulus.
De huidzone-therapie met de bloesemremedies maakt de behandeling nog eenvoudiger. De in aanmerking komende remedies laat zich rechtstreeks van het lichaam aflezen – alleen op grond van de lokalisatie van de klachten.
De relatie tussen remedies en meridianen
Bij het innemen van complete sporen met Bach remedies traden vaak reacties op die niet met de theorie achter de Bach-bloesemtherapie konden worden verklaard, maar wél met de acupunctuurleer en de theorie achter homeopathie. Dietmar Krämer is systematisch de gevolgen gaan onderzoeken, die inname van de hele sporen met zich meebrachten. Zo merkte hij b.v. dat de negatieve gemoedstoestanden in weerwil van het innemen van de juiste remedies voortdurend verslechterden – een reactie die alleen uit de homeopathie bekend is. Zo trad er bijvoorbeeld een verbetering op in een Bach bloesem Olive-gesteldheid bij inname van Olive en Impatiens; bij gelijktijdige inname van Impatiens, Olive en Oak werd de toestand alsmaar slechter.
Als je kijkt naar de overeenkomst tussen het Impatiens-spoor en de levermeridiaan is een belangrijke indicatie van deze meridiaan: uitputtingstoestanden, terwijl het Impatiens-spoor in het kort kan worden omschreven als het bloesemspoor van fysieke overbelasting en roofbouw plegen op het lichaam.
Duidelijk zal zijn dat men nooit een spoor met Bach remedies moet innemen, maar alleen een sporencombinatie met de uitwendige remedies (‘volgens de Cyclus der veranderingen’)
Ik kan me voorstellen dat het duizelt bij het bovenstaande, maar ik beloof het in de volgende blog makkelijker en inzichtelijker te schrijven.
Naar aanleiding van wat ik hierboven geschreven heb dien je erg voorzichtig met Bach remedies te zijn.
In de loop van de jaren is gebleken dat met de Star Remedies bloesemremedies deze bijwerkingen niet optraden en de resultaten sneller waren terwijl zij toch indirect ook de meridianen behandelen.
De ene groep de juiste bloesemremedies en de andere groep placebo. Ondanks dat placebo ook schijnt te werken (het zelfgenezend vermogen van de mens wordt "aangesproken"), zal het verschil tussen beide groepen gigantisch zijn.Mijn grote overtuiging. In deel III van deze blogs zal ik uitleggen waarom ik hiervan zo overtuigd ben!
Tevens zal in deel III zal inzichtelijk worden gemaakt hoe de opbouw van deze therapie is. En waarom voor mij duidelijk is dat bloesemremedies niets met het placebo-effect te maken heeft. En zal mijn verklaring volgen waarom de bloesemremedies inwerken op de neurale netwerken van mens en dier.
Madeleine Meuwessen