PEER (Giesser wildeman)

Een uitspraak van een cliënt: Peer doet niet moeilijk meer!

In het voorjaar maak ik van de boom de prachtige bloesemremedie Peer en in de winter geniet ik van deze heerlijke stoofperen!

Peer is de bloesemremedie voor hen die na vele fiasco's de moed in een schijnbaar uitzichtloze situatie kwijt zijn. Ook bij langdurige ziekten, waarbij er geen hoop opbeterschap meer is en de patiënt niet meer in redding gelooft, helpt Peer.

Als je in je leven al heel vaak moeilijkheden bent tegengekomen en je bij het volgende obstakel al weer bij voorbaat denkt: Dat zal ook wel weer mis gaan, dan helpt Peer je om de klus te klaren. Als je last hebt van depressies, of al vaak jouw examens niet gehaald heb, dat je in een duister moeras bent beland of dat alles hopeloos lijkt.

Deze mensen lijden oprecht aan diepe wanhoop, alles komt hun somber en leeg voor. Ze hebben al veel geprobeerd en daarbij zoveel teleurstellingen ondervonden dat ze niet meer verder willen. Elke verdere inspanning lijkt hun zinloos, er is toch niemand die hen nog kan helpen. Ze beklagen zich niet eens meer over hun lijden, want zelfs dat lijkt hun nutteloos. Ze laten zich vaak wel door familieleden overhalen nog eens een nieuwe poging te ondernemen, maar dat gebeurt dan alleen om die familieleden een plezier te doen. Innerlijk zijn ze bij voorbaat al overtuigd dat het waagstuk niets zal uithalen.
Vaak hebben doorgaans een bleke gelaatskleur en donkere kringen onder de ogen.

Weten jullie nog dat ik in de vorige blog gewijd heb aan de bloesemremedie Bali? Soms is het moeilijk precies aan te geven of je nu last hebt van de negatieve gemoedstoestand van Bali of van Peer. Een soort ezelsbruggetje is dat Bali-mensen "voelen" dat hun situatie uitzichtloos is en bij Peer dat het verstand zegt dat niets maar dan ook niets hen meer kan helpen.

Een goed voorbeeld: betreft een man, 37 jaar oud, woont al een aantal jaren samen met zijn vriendin, geen kinderen.
De man heeft een hoge functie bij een Amerikaans bedrijf.
Hij overhandigt mij een verslag van twee psychologen, die hem getest hebben in opdracht van zijn werkgever.
Hij werkt 13 jaar bij dit bedrijf. Hij is iedere keer een stapje hoger op de ladder geklommen.

Hij heeft helemaal geen echte lichamelijke klachten (zegt hij), behalve last van duizeligheid, hoofdpijn, spierpijn, pijn in nek en rug, problemen met slapen, kan zich niet meer ontspannen en is prikkelbaar.
Heeft vorige maand 2 x paniekklachten gehad gepaard gaande met kortademigheid, hartkloppingen, angst om de controle te verliezen en transpireren.
Dat zijn geen echte lichamelijke klachten volgens hem, maar voelt zich niet lekker in zijn vel. Wanneer dit gevoel begonnen is weet hij niet meer, zo ongeveer 5 jaar geleden, wel dat het zo langzaam erin geslopen is.
Hij heeft vaak het gevoel dat hij iets zoekt dat zijn leven zal veranderen, maar weet bij God niet wat. Hij heeft het gevoel geestelijk afgestompt te zijn en dat zijn prestaties zijn verminderd. Hij heeft de neiging bepaalde drukke situaties te vermijden, zoals in een rij staan bij een winkel.Hij heeft het idee dat hij in de betreffende situaties in de gaten wordt gehouden. Ook heeft hij er moeite mee alleen naar buiten te gaan, omdat hij dan gevoelens van schaamte ervaart. Hij geeft aan dat zijn klachten werkgerelateerd zijn. En sinds een twee maanden werkt hij helemaal niet meer.
Volgens het rapport:
Diagnose volgens DSM-IV
AsI: 300.81 Ongedifferentieerde somatoforme stoornis (burn-out)
As II: ---
As III: rugklachten
As IV: stress werk: hoog
As V: Gaf-score:

Therapievoorstel:
Cognitieve gedragstherapie volgens het burn-out protocol met aandacht voor relaxatietraining, stressmanagement en het achterhalen en wijzigen van disfunctionele cognities op het gebied van onder andere perfectionisme. Indien de paniekklachten onvoldoende afnemen bovendien aandacht daarvoor door middel van cognitieve therapie en exposure oefeningen.
Het begeleiden van werkhervatting.

Voor mij was het allerbelangrijkste in het begin dat hij wel zei dat hij alle hoop had opgegeven maar dat hij toch letterlijk "aan de hand" van zijn zusje naar mij toe kwam. Dat betekende dat hij toch ergens wel op een wonder hoopte en wilde de therapie "aan gaan".

Waarom ben ik deze cliënt nooit vergeten? Wel, aan de hand van zijn Armani-pakken!
Toen we eenmaal aan de slag gingen, was één van de eerste dingen die hij deed, zijn Armani-pakken (waar hij best wel trots op was) aan zijn hulp in de huishouding geven. Deze hoefde hij niet meer. Daarna zijn hij en zijn vriendin op een goede manier uit elkaar gegaan.
Uiteindelijk heeft hij het bedrijf waar hij voor werkte vaarwel gezegd. Is in een heel andere branche voor zichzelf begonnen...en zeer succesvol! Is getrouwd met de liefde van zijn leven en samen hebben ze twee dochtertjes. En is hij, ondanks dat er altijd dingen op je pad komen, een zeer gelukkig mens geworden.
Als ik de gemoedstoestand van Peer "over het hoofd" had gezien, was er een blokkade ontstaan en had de hele behandeling veel langer kunnen duren.

De therapeut heeft het met zijn Peer-mensen niet bepaald gemakkelijk. Wat moet je ook beginnen met iemand, die zelf niet meer aan genezing of zelfs maar verlichting van zijn klachten gelooft en niet eens uit eigen beweging naar je toekomt?
De innerlijke afweerhouding van Peer-mensen vormt de grootste belemmering op de weg naar gezondheid. Als therapeut kan je het gevoel krijgen dat de behandeling slechts als alibi
dient en de (verwachte) mislukking voor de familie als bewijs moet dienen voor de ongeneeslijkheid van de ziekte. Zodoende is het mislukken van welke therapie ook bij voorbaat in het programma opgenomen.

Treedt er tegen verwachting in een - zij het bescheiden- verbetering in, dan wordt de therapie gestaakt met het argument dat zo'n geringe vooruitgang de inspanning niet waard is. De patiënt had er zich namelijk al in geschikt zijn klachten tot aan het eind van zijn leven te moeten dragen.
En nu kan de bloesemremedie Peer helpen de innerlijke blokkade op te heffen, zodat de cliënt zich openstelt voor behandeling. Het zich innerlijk vastklampen aan de ziekte is in laatste instantie de oorzaak van de ongeneeslijkheid. Peer werkt in zo'n geval als een psychisch 'overtuigingsmiddel' en is absoluut nodig te worden ingezet bij alle chronische degeneratieve kwalen waarbij stilstand in de genezing is ingetreden en het succes van behandeling stagneert.

Voor mensen die een diagnose gekregen hebben dat ze ongeneeslijk ziek zijn, of een uitzichtloos gevoel in hun leven kan de bloesemremedie Peer enorm veel betekenen.
Hierbij wil ik absoluut heel dringend aangeven dat deze remedie niet de ziekte kan genezen zodat er absoluut geen verkeerde of valse verwachtingen worden geschapen. Ik zie zelf deze remedie als een handreiking waardoor mensen weer een handvat en hoop krijgen om tegen hun ziekte of uitzichtloosheid te vechten.

De bloesemremedie Peer geeft je de innerlijke kracht en laat je vertrouwen terugkeren. Als je voor jezelf claimt dat je het kunt, dan kan je het ook.

Peer geeft je het sprankelijke gevoel, diep van binnenuit, weer terug. Het “geluks-gevoel” zoals ik dat altijd noem. Wetend, ook vanuit je ratio, dat het nu goed komt. Je kunt het leven weer omarmen met volle vertrouwen omdat het je innerlijke, werkelijke vertrouwen in het leven weer “terug geeft”.

Zullen we dit in het drinkwater van Nederland doen?

Madeleine Meuwessen

*Bloesem remedies geen vervanging zijn voor medicatie. Graag wil ik hierbij benadrukken dat u in geval van twijfel altijd een arts dient te raadplegen.