自然的正念，靈魂的良藥

Dit is de laatste bladzijde van het boekje Mindfulness by Nature, Balsem voor de ziel, waarin ik een "verklaring" geef over onze remedies en de combinaties.

Ik ben ongeveer veertig jaar geleden begonnen met de klassieke Bach bloesems in een therapeutische “setting”. Dit heeft jarenlang veel vruchten opgeleverd.
Ik heb ontdekt en geleerd dat remedies een “relatie” hebben met elkaar, die “relatie” is weer verbonden met de meridianen, dus met de organen. Als je deze theorie door en door kent, begrijp je ook hoe het systeem van de mens in elkaar zit. En ook hoe negatieve emoties “verbonden” lijken met elkaar. En ben je in staat een goede anamnese te maken.
Maar vanuit mijn, door de jaren heen, ontwikkelde visie én overtuiging, dat een individu zelfbeslissend mag en misschien wel moet zijn over zijn leven heb ik jarenlang gezocht naar een “zelfhulpmiddel”. Dit betekent voor mij: combinaties ontwikkelen die zonder therapeut én zonder (fysieke) bijverschijnselen door een ieder kunnen worden gebruikt.

Ik merkte in de loop van de tijd dat remedies niet altijd meer deden wat ze “moesten” doen en vanaf 1999 zijn we, Micha mijn zoon en ik, zonder dat ooit als doel te hebben gehad, zelf remedies gaan maken.
Deze remedies, de Star Remedies, werken op een fijnstoffelijk trillingsniveau en hebben een grote bandbreedte. Hiermee bedoel ik dat de remedies een grotere, bredere, diepere werking hebben dan we tot dusver hadden gedacht.
Nu werd ons werkgebied uitgebreid. Wat een cadeau van Moeder Natuur!

35 Jaar geleden was ik er al stellig van overtuigd dat remedies neurale netwerken veranderen. De trillingsfrequentie van de remedies zorgen voor deze verandering. Als je je hele leven al alles doet uit b.v. schuldgevoel of voor de lieve vrede, dan zijn dat diep ingesleten denk- en gedragspatronen. En
die krijg je niet zomaar weg. Het is absoluut niet zo dat wanneer je dan een paar dagen een remedie hiervoor neemt het dan weg zou zijn. Op het moment lijkt dat wel, maar als je te snel stopt met het innemen van remedies blijkt langzamerhand diezelfde patronen weer opduiken. Als je echt van die ingesleten denk- en gedragspatronen af wil, ben je langer bezig. Vaak vraagt men aan mij: Hoe lang duurt dat? Dat antwoord ik steevast: Dat weet ik niet. Grofweg gezegd: De jaren dat je ergens last van hebt vormt het aantal maanden dat het duurt ( als je remedies inneemt) voordat het voorgoed uit je systeem weg is.

Ik weet dat nu nog niet de wetenschappelijke bewijzen van de werking van de bloesems voorhanden zijn. Wel weet ik dat er in sommige landen de werking van de bloesems wordt erkend: Bijvoorbeeld in Zwitserland.
Toch heb ik er alle vertrouwen in dat dat er een tijd komt dat wetenschappelijk bewezen zal worden dat de werking van remedies in de hersenen meetbaar/zichtbaar zal zijn.

Ik kies in dit boekje bewust voor het vermelden van alle ingrediënten (alle bloesems) in de combinaties, zodat ieder zelf, wanneer hij/zij daar behoefte toe voelt, kan opzoeken wat dit betekent, waar het voor staat en op welke emotie het werkt. Dit doe ik, omdat ik geloof in transparantie van informatie.

Madeleine Meuwessen

*花藥不能代替藥物。請注意，如有任何疑問，您應該諮詢醫生。

Boek is online verkrijgbaar

夫人的衣缽

Tijdens één van de Star Remedies-cursussen vroeg ik de cursisten waarom Máxima toch bij het overgrote deel van de Nederlandse bevolking toch zo geliefd is. Er werd o.a. geantwoord: haar charisma,haar uitstraling, haar kennis, haar werkelijke interesse in allerlei zaken, ze is beeldig, altijd prachtig gekleed, ze houdt echt van Alexander en nog veel meer. Ik zei dat dat allemaal klopte, maar hoe komt het dan dat juist zij er, bij de koninklijke familie,  toch zo uitspringt. Daar kwam niet een direct antwoord.
Mijn idee over haar is, dat zij volledig in contact staat met haar eigen vrouwelijke kracht/kwaliteit en van daaruit met haar hart alles voelt en doet in haar dagelijks leven.
Dit is echt, dit is niet gekunsteld en als je als vrouw, vanuit je vrouwelijke energie de dingen doet, dan krijg je zoveel kracht om het allemaal te doen.

Ruim 40 jaar geleden studeerde ik af en het onderwerp van ons proefschrift was: emancipatorisch werken.
Samen met een medestudente Carla, die later één van mijn beste vriendinnen werd, hebben we in ons dorp het vrouwenwerk opgezet.
Een aantal jaren hebben we vrouwenpraatgroepen begeleid, thema-avonden georganiseerd. Het was midden in de tijd dat de Dolle Mina’s van zich lieten horen.
Het was een feministische groep die in de jaren 70 van de vorige eeuw actie voerde voor gelijkberechtiging tussen man en vrouw.
Uitgangspunt vanuit de jaren vijftig is dat gehuwde vrouwen, en zeker moeders, geen betaald werk buitenshuis hoeven/moeten/kunnen verrichten.
Pas in de jaren 60 ontstaan er barstjes in het mannenbolwerk van de betaalde arbeid.
Er is een kleine groep goed opgeleide, ambitieuze vrouwen, die ondanks het huwelijk en hun kinderen, toch een goede baan willen hebben.
Met de babyboomgeneratie, in de loop van de jaren 60, stijgt het aantal vrouwen met een hogere opleiding snel en daarmee de doorbraak van vrouwen naar de arbeidsmarkt.

Aangezien het gezin waarin ik opgegroeid ben al niet “deed” aan ongelijkheid tussen mannen en vrouwen (mijn moeder heeft altijd een fulltime baan gehad) had ik soms moeite met de felle, maar zeer begrijpelijke, strijd van de Dolle Mina’s.

Er ontstond in mij een ander begrip over feminisme en emancipatie.
Niet alleen vrouwen moesten emanciperen, mannen hadden dit ook te doen.
Mijn lotto luidde: “mannelijke” normen bij mannen en vrouwen herwaarderen en “vrouwelijke” normen bij vrouwen en mannen opwaarderen.
Over het algemeen wordt onder “mannelijk” verstaan”
Ratio, assertief, analytisch, organiseren, doen, linkerhersenhelft, zon,teveel,
logisch, het gevende principe en nog vele, vele bewoordingen
Onder “vrouwelijk” wordt verstaan:
Emotie, het onderbewuste, intuïtief, verzorgen, ontvankelijk, rechterhersenhelft,
maan, te weinig, overgeven, structuur, het ontvangende principe
En ook nog vele en vele bewoordingen
Zelf heb ik nog steeds een beetje moeite met de bewoording “mannelijk” en “vrouwelijk”

Terug naar Máxima:
Omdat zij, in mijn visie, zeer in contact staat met haar “vrouwelijke” kracht en ook in staat is vanuit haar “vrouwelijke” kracht haar “mannelijke” kracht heel goed te integreren, is zij zeer in balans met zichzelf. En een voorbeeld hoe de positieve kwaliteit van de bloesemremedie Vrouwenmantel is.

Vrouwenmantel-mensen zijn heel bekwaam en zelfverzekerd (naar de buitenwereld toe). Ze lijken onze geboren leiders en ze zullen nooit voorafgaande onzekerheid en/of zwakte toegeven. De omgeving kan vinden dat ze daardoor dominant, gewetenloos, onbuigzaam en gevoelloos zijn. Je bent trots dat je zo hard werkt en dat je zo streng kan zijn. Je vindt dat het doel de middelen heiligt. Je doet het nu eenmaal voor de bestwil van de ander?
Vrouwenmantel-mensen zullen hun toestand van zwakheid en onzekerheid nooit toegeven. Het kan ook mogelijk zijn dat de betrokkene zich van deze toestand totaal niet bewust is, omdat deze ver in het verleden kan liggen of maar een hele korte periode is opgetreden. Het is ook niet van belang of degene zich niet kan herinneren of dit ooit op hem van toepassing is geweest. Ergens in de loop van de therapie komen deze symptomen toch weer binnen het blikveld van het bewustzijn.
Tegenover hun omgeving tonen ze zich: streng, zelfverzekerd, hardleers, dominant, meedogenloos, zonder scrupules, gewetenloos, onbuigzaam, niet in staat zijn zich naar anderen te schikken, gevoelsarm.

Vrouwenmantel geeft vrouwen de kracht (vanuit hun vrouwelijke kant) om vanuit zichzelf haar ambities waar te maken. Je hoeft niet meer met "mannelijke" energie aan de slag te gaan
Nog steeds worden er aan vrouwen torenhoge eisen gesteld. En nog steeds stellen veel vrouwen torenhoge eisen aan zichzelf: een fantastische carrière, een heel druk sociaal leven, een geweldige moeder, een "femme fatale" voor haar man, verpleegster voor het hele gezin, een topkok. Noem maar op. Een torenhoog eisenpakket . Je ziet ook bij vrouwen steeds meer "burn-out" ontstaan. Vrouwen hebben zo’n "gedrag" nodig om zich in de mannenwereld "staande" te houden.
Vrouwenmantel geeft mannen de kracht beter te delen, meer in overleg te gaan, meer op hun intuïtie af te gaan en meer te luisteren naar hun gevoel, zodat zij ook in balans met zichzelf kunnen zijn. Dit maakt deze remedie uitermate geschikt voor mannen.

如此一來，男人和女人就能在彼此充分尊重的情況下，一起面對生活。

Bij kinderen laat zich deze gemoedstoestand zich vaak zien dat zelfs als ze heel klein zijn proberen ze voortdurend hun eigen wil doorzetten
Als andere kinderen niet zo spelen zoals  zij willen dan worden ze heel snel agressief en proberen  met geweld, gemene dingen – bijten, krabben, knijpen – ze proberen anderen hun ideeën op te dringen
Tegenover ouders en leraren gedragen ze zich, zelfs bij drastische strafmaatregelen, onbuigzaam.
Als ze thuis hun zin niet krijgen, krijgen ze heftige driftaanvallen en in extreme gevallen slaan ze er zelfs op los, schoppen naar hun ouders, slaan met de deuren.
In hun woede kunnen ze zelfs spullen van hun ouders of hun eigen speelgoed vernielen.
Vaak proberen ze zwakkeren te tiranniseren, waarbij hun vermeende kracht hun bevrediging geeft.

Madeleine Meuwessen

*花藥不能代替藥物。請注意，如有任何疑問，您應該諮詢醫生。

Waar en wanneer gaan regulier en complementair eindelijk samenwerken???

Zoals jullie weten heb ik over samenwerking regulier en complementair al blogs gewijd te weten (16-04-2017, 23-04-2017 en 14-05-2017).

De mensen, die mij al lang kennen, weten dat als ik nu jong zou zijn...ben pas 17 (oh nee...71) ik epigenetica zou gaan studeren.

Wat is epigenetica?
Epigenetica is het vakgebied binnen de genetica dat de invloed bestudeert van de omkeerbare erfelijke veranderingen die optreden in het gedrag van een cel zonder wijzigingen in de sequentie (volgorde van de basenparen) van het DNA in de celkern. Het bestudeert ook de processen die de zich ontplooiende ontwikkeling van een organisme beïnvloeden. In beide gevallen wordt bestudeerd hoe gen-regulerende informatie die niet wordt uitgedrukt in je genotype toch van de ene generatie op de andere wordt overgedragen. Dit type van regulering kan zich richten op het DNA, het RNA of de proteïnen en werkt op het niveau van de celkern of van het cytoplasma. Nucleosomen spelen hierbij een belangrijke rol.

En bovenstaand is nog al een mond vol. In mijn woorden gezegd: Ik heb altijd al het gevoel gehad dat je op de één of andere manier genen aan of uit kunt zetten. Dat gemoedstoestanden hier een grote rol in spelen. En dat bloesemremedies hierin een groot aandeel hebben. Net zoals bloesemremedies een grote impact hebben op neurale netwerken.
Ik zeg ook altijd dat ik werk met remedies om chronische klachten op te lossen. Ik geef iemand niet een "paar druppeltjes" en het is opgelost. Ik gebruik remedies ook niet als een "aanvulling" op ....???? Het is een op zichzelf staande therapie. De manier van werken met remedies zoals ik (en vele therapeuten met mij) doe, zorgt ervoor dat neurale netwerken zich veranderen.

Een simpele uitleg: "Dagobert Duck loopt rondjes in zijn geldpakhuis. Eén rondje zie je niet. Echter als Dagobert Duck meerdere en dus frequenter rondjes gaat lopen (omdat hij zich weer ergens zorgen over maakt), ziet men een spoor ontstaan op zijn laag geld. Als iemand zich al langere tijd niet goed voelt, b.v. door een endogene depressie of  veel te veel op haar/zijn bordje heeft liggen, dan begint zich zo'n "spoor" te vormen in de neurale netwerken die zich keer op keer verstevigen en verdiepen; de verbindingen die over een langere periode gevormd zijn, zijn net als de sporen van Dagobert Duck in zijn pakhuis, erg diep en stevig met elkaar verbonden. In het geldpakhuis van Dagobert Duck is de vorming van zijn rondje dusdanig concreet geworden, dat dit niet simpel en snel te egaliseren is. Hiervoor is ook weer veel tijd nodig om dit gevormde pad in zijn pakhuis te vullen / te veranderen."

Patronen en vormen (dus met als voorbeeld Dagobert Duck's bekende rondjes lopen in zijn pakhuis) die al langere tijd aanwezig zijn, hebben dus onderling erg sterke verbindingen op neuraal niveau; neurons that fire together, work together.
Iets wat al langere tijd aanwezig is, gaat niet met een paar druppeltjes weg, nee... je gaat "stapje voor stapje" (na een uitgebreide anamnese) aan de gang met de bloesemremedies. En dat is een proces dat langere tijd kan duren wat ook weer te maken heeft met de flexibiliteit van het neurale netwerk en de belasting die mensen met zich mee dragen.
Hier kom ik later nog wel op terug.

Maar wat heeft dat nou te maken met deel IV?

Ik zat in de auto een hoorde een interview van Pierre Capel, emeritus hoogleraar experimentele immunologie aan de Universiteit Utrecht. Dat sprak mij zo aan, dat ik meteen zijn boek heb besteld. De volgende dag in huis en niet meer opgehouden tot het uit was. Het boek staat vol van aantekeningen omdat ik zoveel herkenning vond in wat hij schrijft en wat ik "weet" en zoals ik werk. Een voorbeeld: Pierre Capel schrijft over de stressrespons in hoofdstuk 6. De uitspraak "een beetje stress kan geen kwaad" is helemaal correct, zolang het over acute stress gaat (dan kan je ook een wateroplossing met de juiste remedie nemen), maar chronische stress is een ware sluipmoordenaar. Wat hij dan beschrijft in dit hoofdstuk en welke klachten hiervan komen, vertel ik net zo in onze opleiding. Het komt zo met elkaar overeen. Dan begrijpen jullie dat ik helemaal in een hoera-stemming verkeerde. Ook beschrijft hij b.v. in hoofdstuk 20 "Gevoelens bestaan niet, zij ontstaan":  dat de geneeskunde de aandacht voornamelijk richt op reductionistisch denken. En dat in het gebied van interacties tussen systemen, processen en krachten ontstaan, die in de klassieke geneeskunde niet of nauwelijks worden onderkend.
Ik wil verder niets toevoegen of het boek op mijn manier interpreteren. Ik wil alleen jullie erop wijzen dat de inzichten die Pierre Capel beschrijft in dit boek mijn hart verwarmen en dat ik zoveel herkenning vond.
Ik heb ook meteen contact gezocht. Er zal nog meer contact komen. Ik weet dat hij eind 2018 of begin 2019 (eerder is er geen nieuwe cursus) komt bij een Verdiepingscursus om meer uitleg te geven.
Wij hebben zijn boek meteen in de verkoop genomen en mogen wij ook 5 exemplaren weggeven.

Niet zo heel makkelijk te lezen....maar wat een aanrader!

Madeleine Meuwessen

Het Emotionele DNA
Gevoelens bestaan niet, zij ontstaan
Wanneer we het over onze gevoelens hebben, kunnen we ze meestal precies omschrijven. Maar hoe ze ontstaan, waar ze vandaan komen en, nog belangrijker, wat ze allemaal met ons doen, weten we vaak niet. Ze dwarrelen als een soort mist door ons hele lijf. Het wordt echter steeds duidelijker dat gevoelens verbonden zijn aan keiharde biochemie. Zij zijn niet alleen van invloed op het ontstaan en verloop van ziekten, maar ook bepalend voor de gezondheid en zelfs onze levensduur.

Pierre Capel legt aan de hand van uitgebreide studies op verbluffend heldere wijze uit hoe gevoelens onze gezondheid aansturen én hoe we dit kunnen beïnvloeden, waarmee we zelf onze levenskwaliteit kunnen verbeteren. In onze cultuur denken we dat we voornamelijk rationele wezens zijn, maar is dat wel zo? Positieve en negatieve gevoelens hebben een onvoorstelbaar sterke werking op het ontstaan en verloop van allerlei ziekten, zoals onvruchtbaarheid, aderverkalking, depressie, tumoren, diabetes etc., maar ook bij symptomen als pijn en angst. Sport, yoga en meditatie kunnen hierbij een enorme positieve verandering teweeg brengen. Het emotionele DNA combineert de magische wereld van de gevoelens met de moleculaire biologie; een wereld die verbazingwekkend helder blijkt te zijn en in dit fascinerende boek ontdaan wordt van bestaande vooroordelen.

Pierre Capel is emeritus hoogleraar experimentele immunologie aan de Universiteit Utrecht. Naast jarenlange fundamentele en moleculair biologische research binnen het vakgebied van de immunologie, heeft hij ook gewerkt aan de ontwikkeling van nieuwe therapieën en inzichten op het gebied van beenmerg- en niertransplantatie en het ontwikkelen van op antistof gebaseerde immunotherapieën. De laatste jaren heeft hij de biochemische achtergrond van sport, yoga en meditatie bestudeerd. Hij houdt over dit onderwerp regelmatig lezingen en gastcolleges in binnen- en buitenland.

ROOS

Roos-mensen kunnen geen kritiek verdragen en vitten erg graag op anderen. Ze zijn vaak op zoek naar het negatieve en vinden daardoor altijd wel ergens een haar in de soep.
Ze hebben geen begrip voor kleine fouten van anderen en tolerantie is hen vreemd.
Dit uiten ze vaak door haarscherpe humor en cynische kritiek. Ze kunnen razend worden en zelfs handtastelijk. Ze slaan graag onder de gordel! Of als iemand iets tegen ze zegt, geven ze als antwoord: "Ja, maar dat heb jij toch ook?".
Dit gedrag doet hen op den duur, begrijpelijk, geen goed en telkens zullen anderen zich meer van hen afwenden.

Er zijn ook Roos-mensen, die dit niet uiten maar "van binnen" kritiek hebben op alles en iedereen, die "dom" is in hun ogen.
Ook typerend is vooral het verontwaardigde verwijt:" Hoe kun je nu!" met omlaag getrokken mondhoeken.

Eigenlijk verweren ze zich autoritair tegen kleine fouten van anderen om de aandacht van hun eigen falen te verdoezelen omdat ze hun eigen onvolmaaktheid niet willen toegeven.
Het zijn hun eigen kleine onvolmaaktheden die hun ijdelheid en trots treffen en hun diepgewortelde superioriteitsgevoel in grote verwarring brengen.

Een ons allen welbekend Nederlands gezegde:
Wel de splinter in het oog van de ander zien, maar niet de balk in het eigen oog

Dit precies kenmerkt de Roos-mensen. Rozen hebben niets voor niets doornen.

In de loop van de jaren heb ik gemerkt dat Roos-mensen tot een minderheidsgroepering kunnen behoren (hoeft niet altijd te zijn) en om deze reden veel vernederingen of haat hebben moeten slikken. Hierdoor is mijn eigen mening wat betreft deze mensen veel milder geworden.

Vaak hebben deze mensen er zelfs nauwelijks last van en zijn ze zich nauwelijks of niet bewust van deze houding. "Anderen zijn vaak overgevoelig" is hun credo. Echter kan hun intolerantie zich in hun eigen lichaam manifesteren zodat ze uiterst heftig kunnen gaan reageren op "onbelangrijke" kleinigheden die zich weer kunnen uiten in verschillende allergieën.

Ditzelfde gedrag zie je bij kinderen.
Ze bespotten en pesten anderen graag. Het kan hun zelfs plezier doen anderen uit te lachen en kunnen zich er heimelijk op verheugen als anderen zich pijn doen. Als andere kinderen een fout maken, worden zij zelfs vrolijk hierover. Ook kan het zijn dat ze niet graag naar school willen omdat de juf of de andere kinderen zo "stom" zijn.
Ook als er bijvoorbeeld een broertje of zusje wordt geboren kunnen ze deze stiekem knijpen onder het mom van een aai (die dan wel heel hard kan zijn).

Het lijkt wel of deze kinderen "ruiken" als andere kinderen moeilijk "nee" kunnen zeggen. En juist deze kinderen (zie blog Duizendblad 20-02-2016 en 27-02-2016) worden door Roos-kinderen gepest.
Roos-kinderen voelen zich vaak ongelukkig omdat vriendjes/vriendinnetjes niet meer met ze willen spelen. Gelijktijdig voelen zij zich snel gekleineerd door oudere of andere dominante kinderen.
Hun brutaliteit kent geen grenzen en stopt zelfs niet voor een volwassene. Als hun moeder boos op ze zijn, lachen ze haar zelfs uit of apen haar na. En het lijkt alsof je totaal geen vat op ze hebt en ze "het bloed onder de nagels" weghalen.
En hoe geïrriteerder een volwassene wordt door hun gedrag, des te brutaler reageren deze kinderen.

De bloesemremedie Roos, samen met de bloesemremedie Vlinderstruik (zie blog 28 januari 2017) is zo goed voor deze kinderen!

De roos is het teken van harmonie, van liefde. Door haar doornen moet ze zich verweren in het leven, maar geeft ook heel veel liefde, staat voor echte vriendschap. Zij bergt het grote geheim in zich, het geheim van menselijk geluk. Als zij niet meer hoeft te “prikken”, is zij in staat volledig in vriendschap en liefde zich te openen. Je wordt verdraagzamer. Je krijgt meer humor dus de scherpe humor verdwijnt. De remedie werkt op je lachspieren. Je bent in staat onbevangen nieuwe indrukken van buitenaf toe te laten. Je ziet de dingen zoals ze zijn, onbevooroordeeld.

Een greep uit de ervaringen van cursisten bij het testen:
Maakt groot, zwaar maar prettig, rust in actie,
Geeft sterke energie bij hartstreek,
De dingen krijgen hun eigen kleur. Alsof je ze kunt zien zoals ze zijn,
Er komt meer dimensie in het plaatje,
Gronding heel sterk, begrenzing voor teveel nieuwe indrukken van buitenaf,
Wakker, heldere kleuren, groei, alert,
Ik wil verder, doorgaan, geen rem,
Gloeiende helende warmte,
Rechte rug, emoties, wakker, helder,
Bij linkeroog en er omheen sterke trek

Madeleine Meuwessen

*花藥不能代替藥物。請注意，如有任何疑問，您應該諮詢醫生。

Wilde Appel-mensen zijn gewetensvolle, nette mensen die er zeer nauwkeurige ideeën op na houden over de onberispelijke staat van hun huis, hun werk of  hun lichaam.
En je voelt het al aankomen, boulimia en anorexia horen hier ook toe. Net zoals poetsdwang en smetvrees.
Ik kom in de praktijk veel volwassenen en kinderen tegen die "moeten tellen", langs de rand van de stoep MOETEN lopen, dingen heel vaak MOETEN aanraken en zo zijn er vele dwanghandelingen.

Zij blijven vaak steken in pietluttige details. Het is voor nette, keurige,  mensen, die alles in hun leven heel precies willen doen. Door al deze prachtige, maar toch wel calvinistische, eigenschappen worden ze een slaaf van al de dingen, die ze heel precies moeten doen. Ze kunnen ook het gevoel hebben van binnen niet rein/schoon te zijn. Je kan ook een afkeer ontwikkelen van “mentale” verontreiniging zoals onfrisse gedachten en “slechte neigingen”, zoals het idee dat seksuele gemeenschap moreel verkeerd en smerig is. Je vindt het moeilijk om naar een vreemde toilet te gaan en doet de deuren van het toilet met je ellebogen open. Je bent bang voor bacteriën. Je hebt een afschuw van pukkeltjes. Dat vind je vies, net zoals zweetvoeten, huisdieren of bloed.

Bij Wilde Appel-kinderen zie je dat hun kamer altijd schoon en opgeruimd is, dat hun Lego-steentjes of bouwsteentjes naar kleur en grootte worden gesorteerd.

Deze kinderen willen altijd netjes en schoon eruit zien en het kleinste vlekje op een T-shirt of een hemdje waarin ze getranspireerd hebben zorgt ervoor dat ze schone kleren aantrekken.
Ze wassen zich opvallend vaak, want hun eigen transpiratie en/of huid-onregelmatigheden vinden ze net zo erg als transpiratie, vuil of huiduitslag van anderen.
Ook zullen ze nooit iets van een bestek van een ander  nemen of een stuk van het brood van hun broer of zus.
Ze zijn modelleerlingen op school en blinken zelfs uit in vakken waar ze geen interesse voor hebben. Ze zijn ook niet tevreden met een 8, laat staan een 7......nee, het liefst willen ze een 10 of als het kan een 11.

Als je vaak de gedachten hebt dat je bang voor besmetting, voor infecties. Dat je alles wel heel precies doet. Dat je alleen positief wilt opvallen. Dat je je werk uiterst secuur doet. Dat alles moet op orde zijn, omdat het je anders bij jezelf meestal stress bezorgt. En als het je niet lukt, heb je achteraf het gevoel te kort geschoten te zijn. Dat je je door kleinigheden laat overheersen en daardoor vaak in details blijft steken.
Als je overgevoelig bent voor wanorde. En dat je er zelf last van hebt, zelfs ook bij anderen.
Als je een afkeer hebt van slangen en spinnen (dus geen angst) maar dat je ze vies vindt.
Dat je het liefst twee keer per dag zou willen douchen.
Dat je misselijk wordt van vreemde toiletten en je het het liefst zo mogelijk ophoudt tot je thuis bent.
Dat je eigenlijk bij seksuele gemeenschap het gevoel hebt iets smerigs te doen.
Dan zou Wilde Appel je kunnen helpen die verstarring te doorbreken.

En zo heb ik nog wel een paar voorbeelden, die Wilde Appel-mensen als gedachten kunnen hebben: Als ik iets verkeerd gegeten of teveel gegeten heb, steek ik een vinger in mijn keel om het weer uit te braken, anders voel ik me vies. Met alcoholisten en drugsverslaafden wil ik niets te maken hebben.

Nooit in mijn leven ben ik de film vergeten, die ik 40 (!) jaar geleden op de HBO opleiding heb gezien. De film ging over mensen met dwangneurosen. En één aspect van de film ging over een vrouw die zichzelf vaginaal met Vim (zo heette dat toen) schoonmaakte met een tandenborstel. Kun je je voorstellen wat dat voor problemen met zich meebracht. Ik snapte er toen niks van.
Ook was er een vrouw, die de hele dag de gang schoonmaakte terwijl het hele verder huis één puinhoop was. En als haar man 's avonds van zijn werk thuis kwam, moest hij zich op de mat uitkleden en kreeg schone kleren van haar.

Waardoor ontstaat nu deze extreme gemoedstoestand? Uit angst hun eigen idealen ontrouw te worden zullen ze alles vermijden wat tot, voor hen, immorele daden verleidt. Het gevoel van onrein zijn krijgt een zelfstandig karakter en wordt op alle denkbare terreinen van het leven geprojecteerd. De “innerlijke” vervuiling wordt overgedragen op de omgeving, waarin elke vorm van onreinheid fel wordt bestreden. Alles wat we in onze omgeving bestrijden is in feite precies datgene dat ons in onszelf hindert, volgens de onontkoombare wet dat het innerlijk niet losstaat van het uiterlijk. De in de Puur-toestand (zie de blog van 29 oktober 2016) overheersende ideologie trekt zich bijgevolg in de Wilde Appel-toestand zelf in twijfel. De ontwikkeling van “levens-vreemd” in de Puur-gesteldheid heeft zich in de Wilde Appel-toestand geleid tot “vijandigheid” jegens het leven en dat is een doodlopende weg. Je vecht voortdurend tegen de als "vijandig ervaren omgeving" en dat op alle niveau’s tegelijk. Deze afweerhouding kan zich lichamelijk als “allergie” manifesteren.
Dus:
Bij Puur --- strenge "levensvijandige" principes--- kan ze niet nakomen--- voelt zich bij iedere overtreding onrein. Het gevoel wordt zelfstandig en wordt op alle mogelijke niveau’s geprojecteerd
Puur: "Levensvreemd". Wilde Appel: "levensvijandig", steriel, vecht constant tegen de voor haar/hem als vijandig uitziende omgeving- eventueel op alle niveaus gelijktijdig. Deze remedie helpt ons uit te zuiveren wat voor ons hoofd-en bijzaken zijn.

Ik wil met het stukje over Puur en Wilde Appel laten zien hoe jouw emoties van de ene in de andere negatieve gemoedstoestand overgaat.
En als ik eenmaal alle bloesemremedies beschreven heb, zal ik de relaties tussen bepaalde remedies gaan beschrijven zoals hierboven zodat duidelijk gaat worden voor iedereen waar en waarom die negatieve emoties toch uiteindelijk zijn ontstaan.

En hoe heb ik mezelf herkend hierin.
Ik vond het heel normaal dat ik een aantal keer per dag de franje van mijn kleden kamde. Ook vertelde mijn moeder altijd vol trots dat je een liniaal langs mijn truitjes kon leggen, zo precies lagen ze in mijn kast. Ook dat vond ik heel gewoon. Maar ook had ik als kind erge last van "aanrakings-tikken", zo noem ik het maar. Dingen moest ik heel vaak "aanraken"en als ik dat niet deed, werd ik heel onrustig en doemde er allerlei nare visioenen op in mijn hoofd. Alles moest perfect. En dat gold natuurlijk op school, in mijn balletlessen.
Ook kan ik me voorstellen dat het voor mijn omgeving helemaal niet zo leuk moet zijn geweest (dat weet ik wel zeker!) want ik verwachtte vanzelfsprekend dat de anderen om mij heen ook zo waren. Dat was mijn blinde vlek.
En nog steeds vind ik het fijn als mijn huis, mijn praktijk, mijn tuin, noem maar op, op orde is, maar ik laat mijn leven er niet meer door beïnvloeden. En wat voor mij de positieve kant van dit alles is, is dat het zo rustig in mijn hoofd is als alles op orde is. Ik zal nooit slordig worden en mijn "netheid" heeft mij veel positieve dingen gebracht in mijn leven. Dus hoe mooi is het als dit allemaal in balans is ............. dank zij de remedies.

Wilde Appel laat de dwangmatige handelingen los, die zo vaak je leven beheersen.
En laat het je leven in het juiste perspectief zien en word je niet meer door kleinigheden van je stuk gebracht.

Madeleine Meuwessen

*花藥不能代替藥物。請注意，如有任何疑問，您應該諮詢醫生。

Ik kan me goed voorstellen dat ik jullie hoor zeggen: Wat heeft Sleeping Beauty nu met bloesemremedies te maken.
Nou...eigenlijk niets en eigenlijk alles.
Deze blog gaat niet direct over remedies (de laatste van het seizoen heb ik gepubliceerd) maar ik vind het fijn om met iets vrolijks af te sluiten. Ik heb ook zo'n fijn bericht gehad. De aanzet naar dit alles zal ik in het kort beschrijven.

Mijn start:
Op het perron van het Centraal Station stond vanaf mei 1945 maandenlang een vrouw te wachten en te hopen of er nog één familielid terugkwam met één van de treinen uit de kampen. Zij was hoogzwanger. Er kwam niemand terug.
Die vrouw was mijn moeder…… en was zwanger van mij.

Vanaf mijn derde jaar ging ik op ballet. Zes jaar oud deed ik al voorstellingen op spitzen (nu ondenkbaar). Toen ik zeventien jaar was en bijna mijn opleiding af had, kon ik niet meer lopen door de ernstige rugklachten. Ik had les gehad van Sonia Gaskell, Mascha ter Weeme en vooral van Florrie Rodrigo. Zoveel artsen werden bezocht, niemand kon iets vinden (ja, ze hadden allerlei vermoedens) en het enige wat ik te horen kreeg dat ik nooit meer mocht dansen. En weg was mijn grote droom!
Ik wilde niets meer van ballet weten. En toen zelfs Nurejev naar Nederland kwam, wilde ik in eerste instantie niet gaan kijken. Dat kon ik niet aan. Op aanraden van een aantal mensen ben ik toch gegaan en heb de hele voorstelling zitten huilen.

Het leven ging verder. Toen ik drie en veertig was hoorde ik dat Barry Stevens een balletschool ging openen waar je losse, professionele lessen kon doen. Uiteindelijk had ik de moed om me aan te melden en te vragen of ook ik lessen kon doen. En dat kon. Het heeft twee jaar geduurd voordat ik in de spiegel, tijdens de lessen, in mijn eigen ogen kon kijken. Wat een emoties!
En vanaf die tijd tot heden (ik train 4 x per week professionele lessen), heb ik de geweldigste leraren/leraressen gehad.
Ik vind het fijn om ze te noemen. Het begon met Ineke Huissen, Karel Vandeweghe, Jane Lord, Martin Meng, Rinus Sprong en Thom Stuart van de Dutch Don't Dance Division, Iqbal Khawaja en Nicolas Rapaic. Zij hebben mij allemaal stap voor stap verder gebracht met mijn klassieke lessen, waarvoor ik ze zo dankbaar ben. De scholen waar ik deze lessen doe zijn Amsterdam Dance Centre, de Chassé Dance Studios en de Henny Juriëns stichting. En ik heb nooit meer rugklachten gehad.

Mijn grote droom om ballerina te worden was niet doorgegaan maar ik was al zo blij dat ik weer kon dansen. En toen kwam dat prachtige moment dat Jane Lord mij vertelde dat ik me moest aanmelden bij het Nationale Ballet omdat zij dacht dat ik wel figurantenrollen zou kunnen doen. De stoute schoenen (geen balletschoenen) aangetrokken en ik heb me aangemeld. En mocht ik, op mijn leeftijd, meedoen met Het Nationale Ballet.
En gisteren kreeg ik het bericht dat ik weer mee mocht doen met Sleeping Beauty voor de hele maand december.

Mijn droom heeft zich "omgezet" in mijn sprookje, die werkelijkheid is geworden. De hele maand december 2017 weer in het prachtige Muziektheater te staan met al die prachtige dansers.

Ik kan alleen maar zeggen: Beleef het leven in alle facetten, wat het ook moge zijn, mooie dingen, verdrietige dingen ,pijnlijke dingen, fascinerende dingen. Als je het werkelijk kunt "beleven, zal je hierdoor groeien en gelukkig zijn". En wat ben ik dankbaar voor al het mooie dat op mijn pad komt.
De bloesemremedies hebben hierin een groot aandeel gehad en hebben mij gedurende mijn leven veel kracht gegeven.

Dit wens ik jullie allemaal toe.

En mochten jullie deze prachtige voorstelling willen zien, dan maar gauw kaarten bestellen voordat het uitverkocht is.

Madeleine Meuwessen

Een uitspraak van een cliënt: Peer doet niet moeilijk meer!

In het voorjaar maak ik van de boom de prachtige bloesemremedie Peer en in de winter geniet ik van deze heerlijke stoofperen!

Peer is de bloesemremedie voor hen die na vele fiasco's de moed in een schijnbaar uitzichtloze situatie kwijt zijn. Ook bij langdurige ziekten, waarbij er geen hoop opbeterschap meer is en de patiënt niet meer in redding gelooft, helpt Peer.

Als je in je leven al heel vaak moeilijkheden bent tegengekomen en je bij het volgende obstakel al weer bij voorbaat denkt: Dat zal ook wel weer mis gaan, dan helpt Peer je om de klus te klaren. Als je last hebt van depressies, of al vaak jouw examens niet gehaald heb, dat je in een duister moeras bent beland of dat alles hopeloos lijkt.

Deze mensen lijden oprecht aan diepe wanhoop, alles komt hun somber en leeg voor. Ze hebben al veel geprobeerd en daarbij zoveel teleurstellingen ondervonden dat ze niet meer verder willen. Elke verdere inspanning lijkt hun zinloos, er is toch niemand die hen nog kan helpen. Ze beklagen zich niet eens meer over hun lijden, want zelfs dat lijkt hun nutteloos. Ze laten zich vaak wel door familieleden overhalen nog eens een nieuwe poging te ondernemen, maar dat gebeurt dan alleen om die familieleden een plezier te doen. Innerlijk zijn ze bij voorbaat al overtuigd dat het waagstuk niets zal uithalen.
Vaak hebben doorgaans een bleke gelaatskleur en donkere kringen onder de ogen.

Weten jullie nog dat ik in de vorige blog gewijd heb aan de bloesemremedie Bali? Soms is het moeilijk precies aan te geven of je nu last hebt van de negatieve gemoedstoestand van Bali of van Peer. Een soort ezelsbruggetje is dat Bali-mensen "voelen" dat hun situatie uitzichtloos is en bij Peer dat het verstand zegt dat niets maar dan ook niets hen meer kan helpen.

Een goed voorbeeld: betreft een man, 37 jaar oud, woont al een aantal jaren samen met zijn vriendin, geen kinderen.
De man heeft een hoge functie bij een Amerikaans bedrijf.
Hij overhandigt mij een verslag van twee psychologen, die hem getest hebben in opdracht van zijn werkgever.
Hij werkt 13 jaar bij dit bedrijf. Hij is iedere keer een stapje hoger op de ladder geklommen.

Hij heeft helemaal geen echte lichamelijke klachten (zegt hij), behalve last van duizeligheid, hoofdpijn, spierpijn, pijn in nek en rug, problemen met slapen, kan zich niet meer ontspannen en is prikkelbaar.
Heeft vorige maand 2 x paniekklachten gehad gepaard gaande met kortademigheid, hartkloppingen, angst om de controle te verliezen en transpireren.
Dat zijn geen echte lichamelijke klachten volgens hem, maar voelt zich niet lekker in zijn vel. Wanneer dit gevoel begonnen is weet hij niet meer, zo ongeveer 5 jaar geleden, wel dat het zo langzaam erin geslopen is.
Hij heeft vaak het gevoel dat hij iets zoekt dat zijn leven zal veranderen, maar weet bij God niet wat. Hij heeft het gevoel geestelijk afgestompt te zijn en dat zijn prestaties zijn verminderd. Hij heeft de neiging bepaalde drukke situaties te vermijden, zoals in een rij staan bij een winkel.Hij heeft het idee dat hij in de betreffende situaties in de gaten wordt gehouden. Ook heeft hij er moeite mee alleen naar buiten te gaan, omdat hij dan gevoelens van schaamte ervaart. Hij geeft aan dat zijn klachten werkgerelateerd zijn. En sinds een twee maanden werkt hij helemaal niet meer.
Volgens het rapport:
Diagnose volgens DSM-IV
AsI: 300.81 Ongedifferentieerde somatoforme stoornis (burn-out)
As II: ---
As III: rugklachten
As IV: stress werk: hoog
As V: Gaf-score:

Therapievoorstel:
Cognitieve gedragstherapie volgens het burn-out protocol met aandacht voor relaxatietraining, stressmanagement en het achterhalen en wijzigen van disfunctionele cognities op het gebied van onder andere perfectionisme. Indien de paniekklachten onvoldoende afnemen bovendien aandacht daarvoor door middel van cognitieve therapie en exposure oefeningen.
Het begeleiden van werkhervatting.

Voor mij was het allerbelangrijkste in het begin dat hij wel zei dat hij alle hoop had opgegeven maar dat hij toch letterlijk "aan de hand" van zijn zusje naar mij toe kwam. Dat betekende dat hij toch ergens wel op een wonder hoopte en wilde de therapie "aan gaan".

Waarom ben ik deze cliënt nooit vergeten? Wel, aan de hand van zijn Armani-pakken!
Toen we eenmaal aan de slag gingen, was één van de eerste dingen die hij deed, zijn Armani-pakken (waar hij best wel trots op was) aan zijn hulp in de huishouding geven. Deze hoefde hij niet meer. Daarna zijn hij en zijn vriendin op een goede manier uit elkaar gegaan.
Uiteindelijk heeft hij het bedrijf waar hij voor werkte vaarwel gezegd. Is in een heel andere branche voor zichzelf begonnen...en zeer succesvol! Is getrouwd met de liefde van zijn leven en samen hebben ze twee dochtertjes. En is hij, ondanks dat er altijd dingen op je pad komen, een zeer gelukkig mens geworden.
Als ik de gemoedstoestand van Peer "over het hoofd" had gezien, was er een blokkade ontstaan en had de hele behandeling veel langer kunnen duren.

De therapeut heeft het met zijn Peer-mensen niet bepaald gemakkelijk. Wat moet je ook beginnen met iemand, die zelf niet meer aan genezing of zelfs maar verlichting van zijn klachten gelooft en niet eens uit eigen beweging naar je toekomt?
De innerlijke afweerhouding van Peer-mensen vormt de grootste belemmering op de weg naar gezondheid. Als therapeut kan je het gevoel krijgen dat de behandeling slechts als alibi
dient en de (verwachte) mislukking voor de familie als bewijs moet dienen voor de ongeneeslijkheid van de ziekte. Zodoende is het mislukken van welke therapie ook bij voorbaat in het programma opgenomen.

Treedt er tegen verwachting in een - zij het bescheiden- verbetering in, dan wordt de therapie gestaakt met het argument dat zo'n geringe vooruitgang de inspanning niet waard is. De patiënt had er zich namelijk al in geschikt zijn klachten tot aan het eind van zijn leven te moeten dragen.
En nu kan de bloesemremedie Peer helpen de innerlijke blokkade op te heffen, zodat de cliënt zich openstelt voor behandeling. Het zich innerlijk vastklampen aan de ziekte is in laatste instantie de oorzaak van de ongeneeslijkheid. Peer werkt in zo'n geval als een psychisch 'overtuigingsmiddel' en is absoluut nodig te worden ingezet bij alle chronische degeneratieve kwalen waarbij stilstand in de genezing is ingetreden en het succes van behandeling stagneert.

Voor mensen die een diagnose gekregen hebben dat ze ongeneeslijk ziek zijn, of een uitzichtloos gevoel in hun leven kan de bloesemremedie Peer enorm veel betekenen.
Hierbij wil ik absoluut heel dringend aangeven dat deze remedie niet de ziekte kan genezen zodat er absoluut geen verkeerde of valse verwachtingen worden geschapen. Ik zie zelf deze remedie als een handreiking waardoor mensen weer een handvat en hoop krijgen om tegen hun ziekte of uitzichtloosheid te vechten.

De bloesemremedie Peer geeft je de innerlijke kracht en laat je vertrouwen terugkeren. Als je voor jezelf claimt dat je het kunt, dan kan je het ook.

Peer geeft je het sprankelijke gevoel, diep van binnenuit, weer terug. Het “geluks-gevoel” zoals ik dat altijd noem. Wetend, ook vanuit je ratio, dat het nu goed komt. Je kunt het leven weer omarmen met volle vertrouwen omdat het je innerlijke, werkelijke vertrouwen in het leven weer “terug geeft”.

Zullen we dit in het drinkwater van Nederland doen?

Madeleine Meuwessen

*花藥不能代替藥物。請注意，如有任何疑問，您應該諮詢醫生。

Bali - Canavalia Rosea

De bloem heet Canavalia Rosea en in de tijd dat ik deze remedie heb gemaakt heb ik nergens een Nederlandse benaming voor de plant gevonden en heb eenvoudig dit prachtige plantje Bali genoemd.

Bali-mensen zijn niet altijd zo gemakkelijk te herkennen.

In deze gemoedstoestand hebben zij innerlijk de strijd opgegeven.
Ze voelen zich ongelukkig en laten zich volledig gaan zonder ook maar iets te ondernemen om verandering in hun toestand te brengen.

Omdat zij  zich niet meer kunnen voorstellen dat er aan hun situatie ooit iets zal veranderen, schikken ze zich zonder klagen; ze zijn apathisch, doen niet meer mee, tonen geen belangstelling meer voor hun omgeving. Veel laat hen onverschillig, want ze gaan er vanuit dat alles toch zinloos is.
Ze nemen aan dat hun rampspoed door het lot werd voorbeschikt, dat hun ziekte erfelijk was bepaald of absoluut ongeneeslijk is, wie weet veroorzaakt door karma.
Dit speelt vaak latent (dat betekent gemoedstoestanden overwonnen, maar de lichamelijke symptomen {moeheid} bestaat zelfs na jaren nog) alsnog een rol en kan het onbewust nog een rol spelen bij alles wat je doet
Heel belangrijk is het te weten of degene eens in het leven wel eens moedeloos is geweest.

Concentreren is moeilijk!
De geringste geestelijke aanspanningen b.v. lezen kan al duizeligheid, hoofdpijn en zwaktetoestanden veroorzaken
Ook kennen ze vaak geen enkele stimulans meer en spreken vaak op klankloze toon
Uit bed komen is moeilijk, willen het liefst de hele dag slapen, hebben geen trek in eten, er is geen interesse meer in dingen en voelen zich zwaar depressief.
Ook iedere lichamelijke inspanningen zijn onmogelijk, omdat iedere poging daartoe een nieuwe aanval van zwakte uitlokt.
Hoewel zij voortdurend verlangen naar rust ontstaat er als gevolg van slapen geen verbetering van hun toestand, integendeel , de slaap lijkt hen vaak nog meer uit te putten.
Een aanwijzing kan zijn dat zij er vaak bleek uitzien, de bloeddruk kan sterk verlaagd zijn en kan vaak met medicijnen niet genormaliseerd worden.

In veel gevallen gaan ze niet eens meer op eigen kracht naar een dokter, maar worden ze door iemand gebracht en omdat ze bij voorbaat niets van de therapie verwachten, hoor je ze wel vragen: "Waar zou het goed voor zijn?"

Deze gemoedstoestand een van de sterkste therapie-blokkades.
Ik vraag ook altijd hoe de bovenkant van de rug aanvoelt en dan doel ik op de 7e halswervel.
Daar lopen veel energiebanen en is het van het grootste belang dat ook dit deel van de rug met bloesemremedies behandeld wordt omdat hier een sterke therapie-blokkade zit.
Soms lijkt het erop dat zij eenvoudig geen belangstelling hebben om te genezen.
Het gevoel zich alsof degene verlamd is. Het verstand zegt: Je moet wat doen. Het lichaam doet echter niet mee. Vaak komen ze op eigen kracht niet meer bij de dokter: Waar zou het nog goed voor zijn?
En ook soms zijn Bali-mensen die nog moeilijker te herkennen zijn. Al zijn ze actief, ze verwachten toch niets meer van het leven. Ze werken alleen nog uit plichtsgevoel (Madelief-component), er zijn er ook veel die anderen kunnen bezielen en meeslepen, zonder er innerlijk bij betrokken te zijn (Koningin van de Kusten-component), anderen maken naar buiten toe zelfs een vrolijke indruk en trachten hun innerlijke leegte voor hun omgeving te verbergen (Duizendknoop-component)

Het verschil tussen de bloesemremedie Peer en Bali is dat bij Peer het GEVOEL zegt dat niets meer kan helpen en bij Bali zegt hun VERSTAND dat niets meer hun toestand kan verbeteren.

Jaren geleden kwam er een psychotherapeut bij mij omdat veel van zijn patiënten de weg naar mij gevonden hadden en het uitzonderlijk goed met ze ging. Hij wilde ook wel eens weten of dit nou echt wel iets deed of dat het allemaal placebo was. Zijn verstand zei dat zoiets niet waar kon zijn. Zelf had hij nergens last van...behalve heel veel klachten op....toevallig...de 7e halswervel.Uiteindelijk deed hij zijn werk als psychotherapeut wel, en kon hij wel mensen helpen, dat was zijn beroep nu eenmaal maar of het allemaal zoden aan de dijk zette wat hij deed of het zou beklijven wat hij deed.....hij had zo zijn twijfels. Wat was hij blij doet bleek dat remedies echt wel deden wat ze "moesten" doen. Hij heeft het hele traject van de bloesemtherapie doorlopen en ik heb hem nooit meer terug gezien.

Verslag van een cliënte met haar toestemming:
Lieve Madeleine,
Er was eens…………
Zo beginnen sprookjes. Dat het leven geen sprookje is wist ik heel lang geleden al, ik had alleen moeite om dit te accepteren en probeerde mezelf van het tegendeel te overtuigen.

Onze eerste ontmoeting staat me nog steeds heel helder voor de geest. Jij was de eerst die compleet tot me door kon dringen, die me serieus nam en nog belangrijker, die begreep wat ik voelde en bedoelde, in tegenstelling tot anderen die te dichtbij stonden om een objectief beeld te kunnen vormen. Toch hebben we nooit een ‘professionele’ verhouding gehad. Bij jou had ik vanaf het eerste begin zo’n vertrouwd gevoel dat ik je dingen heb verteld die anderen tot op heden nog niet weten. Met andere woorden, je werd mijn goeroe en je begeleidde me naar een beslissing die voor mijn persoonlijk geluk onontkoombaar bleek. Je hebt me dit in mijn eigen temp laten doen en zorgde ervoor dat ik er ‘zelf’ achter kwam zonder hierbij druk uit te oefenen.

Nu zijn we vier jaar verder en heb ik de stap genomen waar ik in het eerste begin zo bang voor was (zeg maar gerust panisch). De laatste keer dat ik bij je was zijn we vergeten een nieuwe afspraak te maken. Ik ben nou eenmaal wat laks en voor ik het wist waren de druppels op. Weer een nieuwe ervaring, ik raakte niet in paniek maar besloot te proberen hoe het ging zonder druppels. Ik bleek ondertussen sterk genoeg te zijn om de vreselijke periode die volgde door te komen zonder druppels en jou als mijn vangnet. Geen moment ben ik jou vergeten. Ik heb ook een paar keer gebeld, maar dan was de telefoon in gesprek. Ik weet hoe vervelend het is als je een klant hebt en je wordt steeds gestoord door de telefoon. ‘a Avonds bellen is voor mij uit den boze, ik weet hoe druk je het hebt en hoe kostbaar de tijd is die je met je gezin kunt doorbrengen. Voor je het weet zijn we dan ineens een paar maanden verder en we leven nog.

Ik kom binnenkort nog een keer naar je toe als klant. Ten slotte moeten we beiden de gelegenheid krijgen om deze periode op een goede manier af te sluiten. Ik vind dat ik ver genoeg ben om ruimte te maken voor diegenen die nu staan waar ik vier jaar geleden stond. Ik vind het in ieder geval een veilig en prettig gevoel dat ik, mocht ik nog eens afdalen naar diepten waar ik zonder hulp niet uitkom, ik iemand weet waar ik terecht kan.

Sluit ik af met de woorden dat alles wat je voor mij hebt gedaan met geen pen te beschrijven is. Je was er toen ik je het hardst nodig had. Je hebt enorm veel dingen en denkwijzen veranderd. Het leven is nog steeds geen sprookje en de prins op het witte paard zal ook nooit wel komen. Mijn verwachtingen zijn echter op een dusdanige manier veranderd dat het leven zonder sprookje soms toch op een sprookjesachtige manier verloopt.
Heel veel liefs,
Marga

De bloesemremedie Bali zorgt ervoor dat het “verlammende” gevoel verdwijnt, je energie terugkomt en dat je weer interesse krijgt voor het leven van alledag.

Madeleine Meuwessen

*花藥不能代替藥物。請注意，如有任何疑問，您應該諮詢醫生。